Günaydı!

Hergün biraz daha büyüyor insan. Öyle edebi değil, sancılarıyla. Doğum yapar gibi uyanıyoruz her sabaha. Anladım konuşamadıkça yazıyorum !

Zannettim ki kimse üzemez,kıramaz ve herkes bilir niyetimi.pembeli morlu hayaller hemde .Zaten mor olanı beceremedim ki !

Aptal olmayınca, kendimizi akıllı görmek imkansız bence. (Çok yönlü söz oldu be.)

Aldığımız kararları, koyduğumuz hedefleri bizim için iyi olup olmadığını bilmiyoruz bile, gayp işte!

Bak,zaten akıllı olsaydım duvara falan da toslamazdım ve içimdekiler dökülemezdi.
"Yalnızım" derdin ben gülerdim ;
"Yalnızlığımızla kalabalığız aslında" diye  ama şimdi ,bu akşam,geçen hafta,evvelsi ay anladım ne demek yalnızlık..

Dua mı?İnanmıyorum ki artık, herşey tersine inandıkça.

Haddimi aşıcam ama affet benimle konuşmak seni eğlendirmiyor,hayır!Külfetlerim var her emek harcadığın insan kadar ve eksiği var fazlası yok ! Ve eksisi var!

Ben içimi dışımı dökerken,susmak zorunda kalırsın duydukların karşısında.
Şimdi ise ben susuyorum, iyi ki varsın yerine.

Aynı hazları yaşamadığımız aşikar bu savaşın içinde o yüzden.

Kadere gelince, boşver! Demiştim ya bi fırtına bi tayfun sonrası tsuami.. yerle yeksan.

Her şey tastamam olduğunda yabancı biriyle görüşmek gibi molozların içine hayat inşaa etmek.

İşte oldu,şimdi oldu.

Günaydı!